Ay evet.. Müzik gerçekten de özgürlük. İş yaparken mırıldanmak bile özgürleştiriyor insanı. Gerçi şimdilerde gençliğimdeki gibi yüksek sesli pop müzik filan dinleyemiyorum ama her çağda insana hitap eden melodiler mutlaka var.
Annem bana dut gövdesinden yekpare kesilmiş mükemmel bir divan sazı almıştı. Tıngır mıngır çalıp söylerdim türküleri. Sonra çocuklarıma bakan bir hatun düşürüp kırdı onu. Tamir edilemedi bir daha. Çünkü sazın gövdesi yekpare idi. Nefis de bir sesi vardı.
Hay Allah. Geçmişe gidiverdim yine. Sonra bir daha saz almadım elime yıllardır. Şimdi de alamam Çok pahalı mübarek. Hem alsam bile parmak eklemlerim eskisi gibi hareket edemez artık. Sil baştan başlamam gerek. Neyse ya... Gevezelendim. Dır dır dır konuşacağıma sadede gelsem iyi olacak.
Sehpalarımı yenilemiştim ya. Burada. Bi de burada. Beyaza boyayıp az biraz eskitmiştim. Sadece bir tanesine elim değip de dekupaj yapamamıştım. Sonunda tamamladım. Bütün bu muhabbet onun için anlayacağınız. Çünkü müzik notalarıyla süsledim onu. Şimdi de tepsisini yapmalıyım. Takım takım olsun. Hatta bardak altlarını da yapsam pek güzel olur. Ne dersiniz?
Nasıl bir duygu bu hobi uğraşları... İnsan düşünürken ayrı heyecan duyuyor, yaparken ayrı, bittiğinde apayrı... Çooook uzun bir aradan sonra hobilerime kavuştum galiba. Bu da ruh sağlığımın yerine geldiğinin kanıtı bence.
No comments:
Post a Comment