The Secret Life of Walter Mitty :: Hiçbir şey için geç değildir

Fotografı, haber yayıncılığının esası olarak benimsemiş ünlü ABD dergisi LIFE'da uzun yıllardır 'Negatif Film Amiri' olarak çalışan Walter Mitty (Ben Stiller), babasının ölümüyle birlikte genç yaşta altına girdiği aile sorumluluğu yüzünden, önünde uzanmakta olan kendi özel hayatına dair tüm ideal ve hayallerinden feragat etmiş, 'pırlanta' misali bir arkadaşımızdır..

Aynı dergide çalışan, dul ve bir çocuklu Cherly Melhoff (Kristen Wiig) ile -cesaretsizlikten- platonik takılan, son zamanlarda da bir çöpçatanlık sitesinden kendisine işmar etmeye çalışan Walter'ın psikolojik durumu ise gerçekten de içler acısıdır a dostlar..

Hemen hepimiz yatağa uzandığımızda güzel hayaller kurar, hatta bir süper kahramana dahi dönüşerek, o sırada aklımızdan geçen her şeyi 'başarıyor gibi' yaparız..

(Siz yapmaz mısınız?. Hadi ya.. O zaman benim durum da pek iç açıcı değil demek.. Ya neyse.. izninizle ben, her şey normalmiş gibi devam edeyim.)

Böylesine 'sınırlı uçuş' gayet normal de- gerçekte yapamadığı, beceremediği ama yapmayı arzuladığı tüm şeyleri, yaşantısının herhangi bir anında, hayalin de ötesine geçerek adeta yaşayan ve o zaman süresince de derinlere dalıp hayattan tamamen kopan bu adam bir an önce kendine gelse, hiç de fena olmayacaktır bence..

Tam bu sırada, yetmiş yıldır başarıyla yayın yapan derginin satışının gerçekleşmesi, matbu yayından internet yayıncılığına dönüşecek olması ve başta Walter olmak üzere bir sürü elemanın işten çıkarılma durumu, her ne kadar berbat bir gelişme olsa da, kahramanımıza iyi gelebilecek bir takım 'hayati' değişikliklere de yol açacak gibidir..

Bu arada, derginin -adresi meçhul- efsanevi fotoğrafçısı Sean O'Connell'ın (Sean Penn) çok uzaklardan -her zamanki gibi- Walter'a gönderdiği 25'lik film rulosundan en önemli kare kayıptır ve işin daha da kötüsü, derginin -burnu havada- yeni genel müdürü Ted Hendricks'in (Adam Scott), son sayı kapağının bu kayıp fotografla oluşturulmasına dair kararı da kesindir..

'Nobran' Ted'in mevcut durumdan sorumlu tuttuğu adamımız Walter -her şeye rağmen- bu krizi fırsata çevirecek; dolayısıyla da, ezelden beri kendini hapsettiği 'sosyo-psikolojik çember'i parçalayarak, fotografçı O'Connell'ı -daha doğrusu- bizzat kendini bulma yolunda, dünyayı arşınlayacaktır..

Eee.. Atalarımız, 'Bir musibet bin nasihatten iyidir' deyu boşuna söylenip durmamış, orda burda demek ki..

Aslında özünün derinliklerinde saklı 'yaşam ateşi'yle doğan; ancak, hayatın kendisine sunduğu yetersiz ve talihsiz koşullar altında renksiz, ruhsuz ve de daracık bir dünyada debelenmek zorunda kalan 'küçük insan'a, "Hiçbir şey için geç kalmış sayılmazsın dostum, hadi biraz kıpırda!" demeyi, etkili olduğu kadar gayet de sempatik bir biçimde beceren, iyi bir film bu..

Dramını macerayla hareketlendiren, 'olağanüstü' macerasını da gayet düzeyli bir komediyle daha da leziz kılan bu yapımı 'mükemmel' olmaktan alıkoyan hususa gelecek olursam eğer..

Kahramanımızı motive ederek, öykünün önünü açan -daha doğrusu- bu yapımın ana direğini oluşturan asıl unsur, fotografçı O'Connell'ın, dolayısıyla da kayıp negatifin bulunması meselesidir..

İşte, Walter'ın kendini maceradan maceraya atmasına sebep olacak bu 'motivasyon kaynağı'nın, inandırıcılıktan yoksun bir yapaylıkta 'resmen' uydurulması, fazlasıyla göze batıyor..

Şimdi 'spoiler vermek' de istemem; lâkin filmin süresi boyunca, perdede kıpraşıp duran Walter'a, "Lan oğlum gerzek misin?. İyice baksana şu ....!." diye bağırmamak için zor tuttum kendimi yahu!.

"Sinek küçüktür ama mide bulandırır" derler o ayrı da, hiç de küçük olmayan bu 'ayrıntı' maalesef filmin başarısını -en azından benim gözümde- gölgeliyor..

Hem biliyoruz ki bir sinema filmini ya da herhangi bir sanat eserini 'başyapıt' düzeyine çıkaran en önemli unsur, onu oluşturan tüm ayrıntıların kusursuzca yaratılarak, aynı titizlikle de seyirciye sunulmasıdır..

Şu da unutulmamalıdır ki izleyicisinin zekasını küçümseyen film -önünde sonunda- kaybeder..

Öte yandan, meseleye bir de karşı cepheden bakacak olursak..

Filmin çarpıcı finali için de ayrıca 'olmazsa olmaz' bir öneme sahip bu 'arızalı' ayrıntıyı, Ben'in yerinde ben de olsam, gözardı ederdim sanki..

Üstelik kalkıp da, dünyanın garip bir ülkesinde, dünyanın en salak-şebelek yöneticileri yüzünden, beyni sulanarak kafayı kırmış kıytırık bir sinema eleştirmenini ise asla sallamaz, aynen işime bakardım yani..

Bu arada, filmin hareket noktası olan LIFE'ın satışı, matbu yayından kaldırılışı ve birçok basın emekçisinin işsiz kalışı, tam da Türkiye'nin 19 yıllık sinema dergisi Sinema'nın apar topar kapanış sürecine rast geldi..

Ki o sahneleri izlerken, daha dün işinin başında yeni sayıyı hazırlarken, bir gün sonra 'dergisiz ve işsiz' kaldığını öğrenen dostlarımızı hatırlamamak elde değildi..

Bir de şu var tabii.. Amerikalı patronlar, eski kadroyla -hiç olmazsa- son bir veda sayısı çıkarmayı düşünürken; gözleri banknotlarla bantlı bizim patronların aklına, böylesine bir 'incelik' hiç uğramıyordu bile..

O değil de, en önemli mottosu, "Hayal kurmayı bırak yaşamaya bak!" olan, hayal ile gerçek karışımı bazı sahnelerde müzikale de dönüşüveren filmin adeta ruhunu temsil eden -David Bowie üstadımızın en güzel parçalarından- Space Oddity'li -helikopterli- o sekans ne de güzeldi..

Sırf onun için bile ikinci kez izlenir bu film..

Son tahlilde, 2008 yılı yapımı Tropic Thunder'la, yönetmenlikteki yeteneğini resmen kanıtlayan Ben Stiller, kusursuz oyunculuğuyla yarattığı, bencileyin 'sıradan' seyircinin kolaylıkla empati kurabileceği, 'sempatik' Walter Mitty karakteriyle de bu başarısını taçlandırıyor..

3.5/5

TheSecret Life of Walter Mitty / Walter Mitty’nin Gizemli Yaşamı

Yönetmen: Ben Stiller

Senaryo: Steve Conrad

Tür: Macera, komedi, dram

Oyuncular:Ben Stiller, Kristen Wiig, Adam Scott, Sean Penn

TIĞLA LİF ÖRNEKLERİ VE YAPILIŞI

Merhabalar degerli site okurlarimiz. Yogun talep aldigimiz icin sizlere bugün TIĞLA LİF ÖRNEKLERİ VE YAPILIŞI yazisini paylasmaya karar verdik.

İlk önce zincir çekip üzerine 2 zincir çekip, 2 kerede çıkarak 22 tane kafes yapıyoruz

 

3 sıra kafes yaptıktan sonra 4.sırada baştan 6 kafes yapıp 7.kafesi 4 zincir çekerek altta bağlıyoruz ve alttaki 8 kafesin üzerinden sık iğne geçiyoruz. 4 zincirle yukarı çıkıp kalan 7 kafeside yapıyoruz.

 

5.sırada yine 7 kafesi yapıp alttaki sıkiğne geçtiğimiz boşluk kadar zincir çekip yine kalan 7 kafesi yapıyoruz.

 

6.sırada 7 kafes, zincirin üzerine 8 kafes ve yine 7 kafes yapıyoruz.

(Bu bölüm el tutacak yeri olacak)

2 sıra daha kafes yapıyoruz. Toplam 8 sıra kafes olacak.

 

9.sırada püskül yapımına başlıyacaz. Her iki yana 2 boş kafes yapıyoruz.

Püskül yaparken tığın üzerine ipi doluyoruz, arkada ipi orta parmağıza bir kez doluyoruz, boş kafesin içinden geri çıkıyoruz ve hepsini 2 kerede çıkıp trabzan yapıyoruz.

 

Arkada parmağımıza doladığımız ip püskül oluyor.

 

 

6 kafesi bu şekilde dolduruyoruz, önden görünüşü böyle oluyor.

Arkadanda püsküller böyle görünecek.

 

Ortadaki 6 kafese püskül yapmadan boş kafes yapıyoruz.

 

Sıradaki 6 kafesede püskül yapıyoruz, son iki kafes boş kafes olucak.

 

Arkadan görüntü böyle oluyor.

 

2.püskül sırasında yine baştan 2 kafes boş olucak. Bu kez bir önceki sırada yaptığımız trabzanların üzerine püskül yapıcaz. Her trabzana yine arkadan parmağımıza dolayarak püskül yapıcaz.

 

Görünüm böyle olucak hem önde hem arkada püskül olucak.

 

 

4 sırayıda bu şekilde yapıcaz. Öndende arkadanda 2 kat püskül olucak.

Şimdi diğer renge geçicez.

Başta 2 kenar kafesi, trabzanların üzerine 6 boş kafes yapıcaz ve bu kezde ortadaki 6 kafesin içine püskül yapıcaz.

 

Yine 4 sırayıda bu şekilde yapıcaz. Kenarlar boş kafes ortadaki 6 kafese püskül yapıcaz.

 

Yine diğer renge geçiyoruz ve kenarlara 2 boş kafes, kenarlarda 6 kafese püskül, ortadaki 6 kafes boş olucak.

 

Bu şekilde 4'er sırayı isediğimiz uzunlukta yapıyoruz.

Bitirirkende başlangıçta yaptığımız el tutma yerinide yapıp bitiriyoruz. Kenarlarada  sıkiğne geçiyorum.

Bu yazi hakkinda daha fazla bilgi gorebileceginiz kaliteli bir site : lif gelin damat modeli

Google Desteği ile Sitelerinizi DDoS Saldırılarından Koruyun « BBM-BlogPostKatalog

Ömergin:  Google Desteği ile Sitelerinizi DDoS Saldırılarından Koruyun « BBM-BlogPostKatalog

KÖFTELİ KURU FASULYE YEMEĞİ

 Malzemeler:

* 2 su bardağı akşamdan ıslanmış iyi cins kuru fasulye

* 1 büyük baş ince ince doğranmış kuru soğan

* 2 yemek kaşığı tereyağ

* Bir büyük kase yapılmış köfte

*  1-2 diş sarımsak

* 2 yemek kaşığı domates ve biber salçası karışımı

* 1 adet iri dilimlenmiş yeşil biber

* 1 adet iri dilimlenmiş kırmızı biber

* 1 adet ince kıyılmış domates

* Tuz

* Baharat çeşitleri

* Sıcak su

Yapılışı: Büyükçe bir tencerede yağı, soğanı ve köfteleri kavurun  bütün malzemeyi koyun, biraz sinince üstünü örtecek kadar sıcak su koyun, pişmesini sağlayın ve altını kapatın.Sıcak sıcak pilav, turşu ve acı biberle servis yapın.

Afiyet Şeker Olsun...

NOT:

* Kuru fasulye iyi olursa yemeğinizde o kadar başarı ve lezzetli olur.

 * Ben kuru fasulyeyi akşamdan ıslatıyorum, ertesi gün haşlamadan yemek yapıyorum.

*  İsteyen çok az gaz suyu çıkması için haşlayabilirsiniz.

* Baharat, yağ , et, köfte miktarları size kalmıştır.

* İçine domates ve biber katmıyabilirsiniz.

* Yemek piştikten sonra fırında 10 dakika daha pişirebilirsiniz.

* Yemeğiniz fırında daha lezzetli olur.

* İsterseniz güveçte yapabilirsiniz.

* Kuru fasulye çok lezzetli bir bakliyattır.

AKILLIYI GERİ ATMA, AHMAĞI KILAVUZ YAPMA

Facebook Sohbet Stilini Değiştirdi

Romantizmin başkentinden modanın başkentine...

Sabah uyanıyoruz, Pompei, Napoli, Roma, Pisa, San Gimignano, Chianti ve Siena, hafızamıza kazınan anıları ve fotoğraf makinemdeki kayıtlar dışında geride kaldı. İtalya'ya bir türlü doyamasak da tatilimizin son günlerine yaklaştığımızı kabul etmemiz lazım. Floransa'daki son günümüz...

Verazzano'da kahvaltımızı ederken, Floransa için mutlaka yapılması gerekenler listesi oluşturmaya başlıyoruz:

- King Grizzly'de bira içmek

- Verazzano'nun cappucinosunu tatmak (Ama sütlü kahvelerin asla yemekten sonra içilmeyeceğini öngören İtalyan kahve kurallarına uyarak kahvaltıda)

- Cibreo'da geleneksel Floransa lezzetlerini denemek

- Mücevher köprüsünden geçerek nehrin karşı kıyısındaki butikleri keşfetmek

- Toskana'da şarap turuna çıkmak

- Piazza Signoria'daki Rivoire'de şampanya yudumlamak

Kahvaltıdan sonra, Floransa'ya gelmişken mutlaka yapılması gereken başka bir işin peşine düşüyoruz: Deriden yapılmış herhangi bir şey almak.

Floransa, deri konusunda mucize bir şehir.

Türkiye de deri konusunda iyi aslında, ama ya modeller çok zevksiz ya da tasarımları güzelse fiyatları çok çok uçuk. Floransa'da ise aklınıza gelebilecek her şeyin (çanta, makyaj çantası, cüzdan, valiz, telefon kılıfı, kitap ayracı, tepsi...) çok şık deri versiyonunu kabul edilebilir bir fiyata alabilirsiniz. Aşırı ucuz, almaya doyamazsınız, demek yanlış olur, ama alırsanız her yaşınızda kullanırsınız, ödediğiniz her kuruşu da hak eder. O kadar şık ve kaliteliler.

Valizlerin bazıları kendini bir kilometre öteden gösteriyor mesela. Sahip olmak için 300 eurodan vazgeçmeniz lazım. Bir de kesinlikle uçakta bagaj olarak teslim etmemeniz lazım, çünkü biz teslim edip de paramparça teslim alınca ağlayan birine İstanbul'a dönünce denk geldik. Diğer yandan 10 euroya çok havalı bir makyaj çantası alıp senelerce kullanabilirsiniz.

Deri alışverişi için tavsiye edebileceğim iki adres var: Biri dericiler sokağı olarak adlandırabileceğim Borgo De Greci. Sokak boyunca yan yana dizilmiş onlarca mağaza var, birinde mutlaka aradığınızı bulabilirsiniz.

Diğeri de sokakta kurulan Dericiler Pazarı. Burada, yüksek kaliteli ürünler ile daha düşük kalitede olanlar bir arada ve pazarlık şansınız yüksek, şansınızı zorlayın.

Ben temel ihtiyacım olan cüzdanı, Piazza Signoria'daki Fossil'den edindiğim için, kendime şık bir makyaj çantası ve daha önce  Beymen'de deri olmayan versiyonunu beğendiğim dosya-çantanın taba rengi deri versiyonunu alıyorum.

Yemek için istikametimiz daha önce de gidip çok mutlu kalktığımız, Dante'nin evinin bitişiğindeki Penello oluyor. Rezervasyon yaptırmadık ve bütün masalar dolu. Neyse ki bir önceki gelişimizde burada çalışanlarla güzel bir muhabbet tutturmuştuk, sanki yıllardır müdavimiymişiz gibi kapıda karşılanıyoruz, içeride servis masası olarak kullanılan bir masanın üzeri bizim için boşaltılıyor, geçen sefer öpücükle uğurlayan garson, bizim masaya bakan garsona takılıyor: "Benim kadınlarıma güzel servis yap. Onları mutlu etmezsen senin kafanı kopartırım."

Diğer masalarda oturanlar şaşkınlıkla bize bakıp kim olduğumuzu çözmeye çalışırken, masamıza o gün bitirmemize imkan olmayan büyüklükte bir fıçı şarap, ardından deniz mahsullü spagetti, kızarmış sebze salatası ve tiramisu geliyor. İtalya'da en çok özleyeceğimiz yerlerden birisi, Penello olacak eminiz.

Floransa'yı terk etmeden önce, yüz yıllık şekercisi Migone'ye de uğruyoruz. Eski ofisimden müvekkilim olan, hala da güzel bir diyaloğa devam ettiğim, hayatımda tanıdığım en klas kadınlardan birine hediye almak için buranın doğru adres olduğuna karar veriyorum. İçerideki her şey çok lezzetli olduğu gibi, kutular ve paketlerin şıklığı da aklımızı başımızdan alıyor.

Migone'de Dante'nin en sevdiği geleneksel tatlıları görünce aklımıza geliyor, biz hala Dante Müzesi'ni gezmedik. Onunla vedalaşmadan gidersek ayıp olur. Müzeye girince, oldukça büyük bir hayal kırıklığına uğruyoruz, çünkü sanıyoruz ki içerisi Dante'nin evinin bozulmadan korunmuş hali, nerede yaşadığını, eşyalarını göreceğiz. Sadece tarihi anlatan dokumanlar var. Dante'ye ait olan yegane şey, yatağı. Onu da ben sizinle buradan paylaşayım, müzeyi gezmenize gerek kalmasın. :)

Floransa'da çektiğim en güzel fotoğrafı son anda, tren istasyonuna giderken yakalıyorum. (Bir üstteki)

Hızlı tren ile oldukça rahat bir şekilde, bedava kırmızı şaraplarımızı yudumlayarak Milano'ya ayak basıyoruz. Şimdiye kadar gittiğimiz şehirlerde, ödediğimiz her kuruşu sonuna kadar hak eden çok güzel bed & breakfastlarda kalmıştık. Milano'daki otelimiz Hotel Monopole ise bize hepsinden pahalıya patlamış olmasına rağmen Aksaray'daki üçüncü sınıf oteller gibi. Odaların booking'te görünen fotoğraflarla hiçbir alakası yok. Resmen dökülüyor. Tek avantajı tren istasyonunun karşısında olması.

Valizlerimizi bırakıp, duşumuzu aldıktan sonra kendimizi Milano sokaklarına vuruyoruz. Daracık araba girmeyen sokaklardan oluşan, her köşesi tarihi eser dolu şehirlerden sonra, kocaman apartmanlar ve arabalarla dolu bir şehirdeyiz.

İtalya turundan sonra İstanbul'a adaptasyonumun kolay olması bakımından Milano'nun son durak olmasının bilinçsiz ama oldukça iyi bir tercih olduğuna karar veriyorum.